علم انسان در بسیاری از موارد حصولی است. بنابراین، تصاویر ذهنی در گام اول و سپس مفاهیم در گام دوم در ذهن ما شکل می گیرد و ما از طریق این تصاویر ذهنی و مفاهیم به اموری علم و آگاهی پیدا می کنیم.

البته ما علم حضوری نیز داریم؛ مانند علم به این که من هستم و من درد دارم یا خوشحال هستم. این را با تمام وجود خودمان بدان علم داریم.

وقتی ما از علم خدا سخن می گوییم، مراد از آن همان دیدن و رویت است. از این رو، وقتی از صفت علیم برای خدا سخن می گوییم، مراد همان بصیر است؛ پس وقتی می گوییم خدا می داند یعنی خدا می بیند.

خدا در آیات بسیاری از بینایی و بصیرت خود نسبت به اعمال ما سخن گفته و می فرماید: وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ ؛ و خداوند به آن چه می کنید بینا است.(بقره، آیه 96؛ آل عمران، آیه 163)

هم چنین خدا نه تنها نسبت به هر آن چه در ظاهر می کنیم، چنین علم و دانشی دارد و می بیند؛ بلکه به چیزهایی که در دل ما می گذرد و بلکه ضمیر ناخودآگاه ما نیز بینایی دارد و آن را می داند یعنی می بیند.

خدا درباره دیدن و رویت هر کاری که می کنیم می فرماید: أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ؛ آیا نمی داند که خدا می بیند.(علق ، آیه 14) و یا در جایی دیگر می فرماید:  سَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ؛ به تحقیق خدا عمل شما را می بیند.(توبه، آیه 94)

از آن جایی که خداوند میان خود ما و حقیقت ما قرار گرفته  و حایل است: وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ ؛ و بدانید که خدا میان آدمى و دلش حایل می شود.(انفال، آیه 24) پس خداوند اسرار و  خفیات  بلکه اخفی را می بیند: فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى؛ پس به راستی که او سر و اخفی و نهان و نهان تر را می داند.(طه، آیه 7) پس چون علم الهی به دیدن است ، هر آن چه در نهان و ضمیر ناخودآگاه ما می گذرد را می بیند.

البته از آیاتی از جمله آیه 105 سوره توبه به دست می آید که پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) نیز این گونه همه چیز حتی اسرار  وخفیات و اخفی ما را می بینند و رویت می کنند:  وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ و بگو [هر کارى مى‏ خواهید] بکنید که به تحقیق هم اینک خدا و پیامبر او و مؤمنان کردار شما را می بینند و به تحقیق هنگامی که به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانیده مى ‏شوید پس شما را به آنچه انجام مى‏ دادید آگاه خواهد کرد.

پس با آن که پیامبر(ص) و معصومان(ع) جز امام زمان(عج) در دنیا به ظاهر نیستند؛ ولی می بینند و گزارش می کنند. از این روست که بر اساس این آیه و آیات دیگر می توان از توسل سخن گفت؛ زیرا آنان مرده نیستند چنان که دیگران می میرند، بلکه همانند شهیدان شاهد و زنده هستند.